افزایش تعرفه واردات محصولات پتروشیمی هند برای مقابله با دامپینگ

نفت آرا: یک نهاد تجاری برجسته با ابراز نگرانی از اینکه کشورهایی مانند چین ممکن است از تعرفه‌های وارداتی پایین سوء استفاده کرده و محصولات پتروشیمی را به صورت دامپینگ (فروش زیر قیمت بازار) در هند عرضه کنند، به دولت نامه‌ای ارسال کرده و خواستار افزایش تعرفه‌های گمرکی برای محافظت از صنایع داخلی و اشتغال شده است.

کمیته پتروشیمی و پلاستیک فدراسیون اتاق‌های بازرگانی و صنایع هند (FICCI) با ارسال نامه‌ای به وزارت مواد شیمیایی و کود، خواستار افزایش تعرفه گمرکی یا عوارض وارداتی پلی پروپیلن و پلی اتیلن از ۷.۵ درصد به ۱۲.۵ درصد شده است. این دو ماده به طور گسترده در صنایع مختلفی مانند خودرو، بسته‌بندی، کشاورزی، الکترونیک، تجهیزات پزشکی و ساخت‌وساز مورد استفاده قرار می‌گیرند.
هند با کمبود مواد پتروشیمی مواجه است. با توجه به افزایش ظرفیت تولید اعلام شده تاکنون، پیش‌بینی می‌شود کمبود پلی‌پروپیلن و پلی‌اتیلن تا سال ۲۰۳۰ به ۱۲ میلیون تن در سال یا ۱۲ میلیارد دلار با قیمت‌های فعلی برسد.
در حالی که تولیدکنندگان داخلی هند در چرخه‌های تجاری گرفتار شده‌اند، چین در حال افزایش ظرفیت تولید پتروشیمی و تبدیل شدن به یک صادرکننده پیشرو است. مکان‌های اصلی واردات فعلی هند در غرب آسیا و ایالات متحده به دلیل در دسترس بودن مواد اولیه ارزان‌تر، حاشیه سود بهتری دارند.

انجمن اعلام کرد: واردات فعلی به ارزش ۱۰۱ میلیارد دلار مواد شیمیایی و پتروشیمی فرصتی عظیم برای هند فراهم می‌کند تا صورتحساب های وارداتی خود را کاهش داده و به خودکفایی دست یابد. مواد شیمیایی و پتروشیمی‌ها دومین دسته بزرگ واردات به هند را تشکیل می‌دهند. نرخ پایین تعرفه واردات پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن، ورود آسان این مواد به بازار هند را امکان‌پذیر می‌کند.
جریان بالای واردات تهدیدی جدی برای حاشیه سود تولیدکنندگان داخلی محسوب می‌شود و مانع از رقابت‌پذیری آن‌ها در بازار داخلی می‌گردد. واردات غیرضروری باعث خروج بی دلیل ارز، افزایش کسری حساب جاری (CAD) و عدم استفاده کافی از ظرفیت داخلی می شود.

پلیمرها با ماهیت سرمایه بر خود مشخص می شوند و انتظار می رود در آینده نزدیک شاهد رشد سریع تقاضا باشند. در حالی که صنعت هند برای افزایش ظرفیت های خود جهت پاسخگویی به تقاضای داخلی رو به رشد آماده می شود، همچنان با هزینه‌های بالای عوامل تولید (از جمله هزینه بالای سرمایه، تعرفه های بالای برق، زیرساخت های ناکافی، گلوگاه‌های لجستیکی و غیره) دست و پنجه نرم می کند که رقابت پذیری صنعت هند از جمله صنعت پتروشیمی را محدود می‌کند.
با توجه به شرایط موجود، تعرفه‌های وارداتی به عنوان یک اقدام تعدیل‌کننده موقت برای مقابله با این هزینه‌های سنگین تولید در نظر گرفته می‌شوند، همانطور که این انجمن اعلام کرده است.
در حالی که تعرفه MFN (تعرفه تجاری عادی) برای پلیمرها ۷.۵ درصد است، تعرفه موثر بر واردات به دلیل امتیازات اعطا شده در چارچوب توافقنامه‌های تجاری آزاد (FTA) به طور قابل توجهی کمتر از این میزان است. اگرچه تعرفه روی کاغذ ۷.۵ درصد است، اما تولیدکنندگان داخلی حمایت تعرفه‌ای بسیار پایین‌تری نسبت به ۷.۵ درصد به دلیل واردات ترجیحی برخوردار هستند.

افزایش حقوق گمرکی می تواند در کاهش برخی از ریسک‌های سرمایه‌گذاری جدید در صنعت مانند دوره بازپرداخت طولانی و نرخ بازده داخلی پایین کمک کند. با این حال، این افزایش در حقوق گمرکی پایه پلی‌پروپیلن و پلی‌اتیلن منجر به افزایش قابل توجه قیمت محصولات نهایی نخواهد شد.
افزایش تعرفه پایه گمرکی پلی پروپیلن و پلی اتیلن، یک اقدام استراتژیک است که با آرمان‌های اقتصادی هند و چشم‌انداز خودکفایی هند همسو است. این اقدام باعث تشویق تولید داخلی، کاهش شکاف عرضه و تقاضا، تقویت صنعت پتروشیمی و در نهایت، کمک به توسعه اقتصادی بلندمدت هند خواهد شد.