به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نفت آرا،در شرایط تحریم که امکان سرمایه‌گذاری خارجی در ایران وجود ندارد، بخش خصوصی به عنوان یکی از منابع تامین مالی پروژه‌های صنعتی و انرژی از اهمیت مضاعفی برخوردار است. متاسفانه حلقه گمشده سرمایه‌گذاری داخلی، امنیت است. عوامل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، تضمین و امنیت، تشویق و معافیت مالیاتی، حمایت از سرمایه‌گذاری و سرمایه‌گذار از عوامل موثر بر سرمایه‌گذاری است. در این میان هستند سرمایه‌گذارانی که برای دریافت مجوزهای قانونی لازم و استعلامات، هفت خوان را طی می‌کنند و تاخیر در راه‌اندازی پروژه باعث افزایش هزینه‌های بهره‌برداری و عدم‌ النفع می‌گردد.  
پتروپالایشگاه در بخش بسیار محروم ابوالفارس شهرستان رامهرمز استان خوزستان، با سرمایه 1 میلیارد دلاری با ظرفیت ۵۰ هزار بشکه نفت خام در روز و تولید فرآورده‌های پالایشگاهی با استاندارد یورو۵ و محصولات پتروشیمی برای حدود 4000  نفر به صورت غیر مستقیم و 1200  نفر پس از بهره‌برداری ایجاد شغل می‌کند. 
در روی دیگر سکه پتروپالایشگاه ابوالفارس علاوه بر اشتغال‌زایی پایدار، باعث بی‌اثر کردن تحریم‌ها و عدم وابستگی به صادرات نفت خام و توسعه زنجیره ارزش صنعت نفت می‌شود و جزو اولین گروه بخش خصوصی است که از نفت خام؛ محصولات پتروشیمی تولید نموده و درآمدزایی ارزی خواهد داشت. البته آنچه که از همه در اینگونه سرمایه‌گذاری مهم‌تر است ایجاد اشتغال غیرمستقیم بالغ بر 7000 نفر و حتی بیشتر است، چون در طی ساخت پروژه و پس از راه‌اندازی آن در منطقه محروم ابوالفارس، نیاز به مدرسه، ساختمان‌سازی، درمانگاه، فروشگاه و غیره وجود دارد که این زیرساخت‌ها به خاطر پروژه صنعت مادر در منطقه است. وقتی پتروپالایشگاه در این منطقه احداث می‌شود صنایع دیگر در کنار خودش ایجاد می‌کند.
پتروپالایشگاه ابوالفارس هر روز با بحرانی جدید دست و پنجه نرم می‌کند و شوق و اشتیاق سرمایه‌گذار بخش خصوصی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و چه بسا با خود فکر کند که اگر من این سرمایه را به صورت سپرده در بانک می‌گذاشتم هم سود بی‌دردسر نصیبم می‌شد هم از هر جهت خیالم راحت بود! یا اگر این سرمایه را در خارج از کشور در خرید ملک، یا صرف سرمایه‌گذاری در بورس‌های خارجی و پروژه‌های خارجی می‌کردم، کثیرالفایده بود.
پروژه پتروپالایشگاه ابوالفارس از بدو طرح تا کنون مشکلات خاصی را از سر گذرانده‌است که همگی در نوع خود جای تعجب دارد. چرا که به جای تسهیل در امور مربوط فقط مانع‌تراشی و بعضا باج‌خواهی بر سر راه پروژه بوده‌است.
 در این میان از دستگاه نیروی انتظامی شهرستان رامهرمز به عنوان مسوول تامین امنیت، انتظار می‌رود که مساعی بیشتری در تامین امنیت پروژه پتروپالایشگاه ابوالفارس داشته باشد.
هر دولتی امنیت، بهداشت و آموزش را رایگان در اختیار شهروندانش می‌گذارد چه برسد به شخصیت حقیقی یا حقوقی که بخواهد سرمایه چند میلیارد دلاری‌اش را با هدف ایجاد تولید، اشتغال، و توسعه یک منطقه محروم و کم‌برخوردار هزینه بکند. امری که هم مسوولین محلی و هم مردم بومی منطقه به آن اذعان دارند. 
پس باید تا دیر نشده مسوولان و مردم شهرستان رامهرمز و بخش ابوالفارس حداکثر مساعی خود را جهت کاستن از آلام سرمایه‌گذار تا بهره برداری پروژه انجام دهند و به چشم‌انداز روشن منطقه محروم ابوالفارس بیندیشند که آینده و زندگی فرزندانشان در گرو تامین امنیت سرمایه‌گذاری و سرمایه‌گذار بخش خصوصی است. وقتی صنعت نفت در بیش از یک قرن گذشته دِین خود را نسبت به مناطق محروم نفتی و گازی همچون ابوالفارس به خوبی ادا نکرده‌است و حالا که یک سرمایه‌گذار پیدا شده‌ و جور دولت را در سرمایه‌گذاری و خلق ارزش افزوده و تولید و اشتغال بر عهده گرفته‌است، باید قدر دانسته شود و با حمایت از سرمایه‌گذار بخش خصوصی در سال "تولید، دانش بنیان و اشتغال آفرین" مانع از فرار سرمایه‌ها شد.نفت ما
انتهای پیام./