به گزارش اختصاصی نفت آرا،بنگلادش، کشوری کوچک و بدون منابع عظیم طبیعی، توانسته با تکیه بر صنعت نساجی و پوشاک، درآمدی فراتر از صادرات نفت ایران کسب کند. در حالی که ایران به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دارندگان ذخایر نفت و گاز جهان، هنوز اقتصادی وابسته به خام‌فروشی دارد. این مقایسه ساده، اما عمیق، نشان‌دهنده تفاوت مدل‌های توسعه اقتصادی است.
صادرات پوشاک بنگلادش در سال‌های اخیر از ۴۵ میلیارد دلار فراتر رفته، در حالی که کل درآمد نفتی ایران، حتی در شرایط غیرتحریمی، معمولاً کمتر از این رقم بوده است. این یعنی یک کشور بدون منابع زیرزمینی، اما با برنامه‌ریزی صنعتی، نیروی کار ارزان و توسعه بازارهای جهانی، توانسته از فروش پارچه و لباس، بیشتر از ایرانِ نفت‌خیز درآمد کسب کند.
چرا بنگلادش موفق شد؟
۱. تمرکز بر صنعت و صادرات: سیاست‌گذاری‌های هوشمندانه در حوزه تولید و جذب سرمایه‌گذاری خارجی.
۲. نیروی کار ارزان و بهره‌وری بالا: هزینه پایین تولید، رقابت‌پذیری محصولات را در بازار جهانی افزایش داده است.
3. برندسازی و توسعه بازارهای جهانی: حضور گسترده در بازارهای آمریکا و اروپا.
درس‌هایی برای ایران
• کاهش وابستگی به خام‌فروشی و سرمایه‌گذاری در صنایع با ارزش افزوده بالا.
• توسعه صنایع داخلی مانند نساجی، پتروشیمی، فناوری و کشاورزی صنعتی.
• بهینه‌سازی فضای کسب‌وکار و حمایت از تولیدکنندگان.
ایران با داشتن منابع عظیم و نیروی انسانی متخصص، می‌تواند مسیرهای پایدارتری برای رشد اقتصادی انتخاب کند. اما سؤال اساسی این است: آیا اراده‌ای برای تغییر مدل اقتصادی کشور وجود دارد؟