به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نفت آرا، نفت که روزگاری موتور اقتصاد سیاسی ایران، عامل ظهور و سقوط دولت ها و مجلس ها، کارگزار قدرت منطقه ای ایران و میز میزبانی از بزرگان اقتصاد و سیاست جهانی بود حالا به کالایی معمولی برای بده بستان به شیوه ای بدوی تبدیل شده است.
امروز خبر رسیده که انجمن غلات ایران در نامه ای به وزیرکشاورزی به مشکلات پدیدآمده در تامین ارز واردات دانه های روغنی اشاره کرده و ضمن بیم دادن احتمال توقف تولید صنعت روغن خوراکی در کشور، خواستار گنجانده شدن سویا در فهرست تهاتر نفت شده است.
این اتفاق البته دنباله ی روندی است که طی چندسال اخیر آغاز شده و به ویژه در دولت حضرت استاد دکتر رئیسی شدت گرفته است، در این دو سال چیزهایی را می شنویم که تا یکی دو دهه قبل باورش برای افراد آشنا به اقتصاد نفت جهان باورکردنی نبود. نفت در برابر ساخت فرودگاه، نفت در برابر ساخت مسکن چینی در تهران، نفت در برابر چای، نفت در برابر استادیوم ورزشی، نفت در برابر احداث راه آهن، نفت در برابر تاکسی برقی و نفت در برابر کنجاله و حالا هم سویا.
ایران به آسانی از بازار جهانی نفت حذف شده است بازاری که برای کسب بشکه به بشکه حضور کشور در یک پالایشگاه خون دلها خورده شده بود و شانه به شانه با رقیبانی همچون آرامکو و ادنوک جنگیده بودیم. 
حالا اما نامی از نفت ایران در بازارهای پررقابت نفت آسیا که میدان جولان سنتی ما بود به گوش نمی رسد. ما از بازار حذف شدیم بی آنکه کسی از این اتفاق دردش بیاید. ما مدت هاست در حال فهرست کردن نیازمندی های کشور و یافتن دلالانی هستیم که بتوانند عوض آن نیاز، نفت ببرند و کالا یا خدمات بیاورند. البته که یک سر همه این قصه ی پرغصه به چین می رسد، سرزمین رویاهای مارکوپولو!
مارکوپولوهای نفتی که ردی هم از آنها در داخل و خارج نیست اما این روزها نفت می برند کنجاله و ذرت و سویا و لوبیا چشم بلبلی می آورند. 
می دانم که مقامات دولتی پشت ظاهر موجه  « راهبرد تهاتر یکی از اصول ضدتحریم است» جا خوش می کنند اما فقط این را بگویم که آقای دولت، آقای مسئول، آقای 《نفت می فروشیم پولش را هم میگیریم》، آقای صادق .