معاون طرح‌های توسعه‌ای شرکت نفت و گاز پارس، تدبیر دولت سیزدهم در بهره‌برداری از فاز ۱۱ پارس جنوبی را تشریح کرد و گفت: هر سال تأخیر در بهره‌برداری از فاز ۱۱ معادل ۵ میلیارد دلار خسارت به کشور وارد کرد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نفت آرا، سید محی‌الدین جعفری، درباره تعداد چاه‌های حفاری شده در موقعیت ۱۱B فاز ۱۱ پارس جنوبی، اظهار کرد: در نخستین موقعیت فراساحلی فاز ۱۱ پارس جنوبی در حال حاضر چهار حلقه چاه حفاری و تولیدی شده که قرار است تعداد این چاه‌ها به ۱۲ حلقه برسد. در حال حاضر روزانه نزدیک به ۹ میلیون مترمکعب گاز غنی از سکوی ۱۱B برداشت می‌شود که با تکمیل اسیدکاری چاه چهارم این رقم افزایش می‌یابد.
وی درباره برنامه توسعه فاز ۱۱ تا پایان سال، توضیح داد: در حال حفاری دو حلقه چاه دیگر روی سکوی ۱۱B هستیم. اگر حفاری هر دو حلقه چاه را به صورت هم‌زمان انجام می‌دادیم، در پایان زمستان می‌توانستیم دو حلقه چاه دیگر را هم به تولید اضافه کنیم، اما با توجه به نیاز کشور، برنامه‌ریزی کردیم که حفاری را چاه به چاه انجام دهیم؛ بنابراین چاه اول در بهمن‌ماه و چاه دوم هم در اسفندماه به تولید می‌رسد و با افزایش تعداد چاه‌های حفاری‌شده، علاوه بر این چهار چاه موجود، قادر خواهیم بود تا پایان سال نزدیک به حداقل ۳ میلیون متر مکعب به تولید سکو در روز اضافه کنیم.
معاون طرح‌های توسعه‌ای شرکت نفت و گاز پارس در خصوص اهمیت فاز ۱۱ پارس جنوبی، گفت: توسعه فاز ۱۱، در قالب مدل جدید قراردادی نفتی به شرکت‌های خارجی توتال، سی‌اِن‌پی‌سی و شرکت ایرانی پتروپارس واگذار شده بود که پس از کناره‌گیری دو شرکت خارجی، توسعه این فاز به شرکت پتروپارس واگذار شد. فاز ۱۱ آخرین فاز میدان گازی پارس جنوبی بود که توسعه آن صورت نگرفته بود. بخش پالایشگاه خشکی همه فازها، توسعه یافته بود و بیشترِ توسعه بخش دریایی آنها نیز انجام شده است.
جعفری با اشاره به عدم اختصاص پالایشگاه به فاز ۱۱ پارس جنوبی گفت: در گذشته برای بخش دریایی این طرح هم هیچ اقدام مؤثری انجام نشده بود و شرکت پتروپارس برنامه‌ریزی کرد که طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی را به انجام برساند. اولین کار این بود که باید برای توسعه مرحله اول آن، یک سکو نصب و راه‌اندازی شود. سکوی ۱۲C به دلیل افت تولید، ارزش اقتصادی و بهره‌وری لازم را نداشت و شرکت ملی نفت تصمیم گرفت این سکو جابه‌جا شده و درموقعیت ۱۱B نصب شود.
وی تأکید کرد: این اقدام یک کار مهندسی پیچیده بود که برای نخستین‌بار در سطح منطقه و کشور اتفاق افتاد؛ زیرا تولید بسیار کم سکو متوقف و سکو جابه‌جا و از راه دریا حمل شد و در موقعیت ۱۱B نصب شد؛ این اقدام در تیرماه امسال توسط شناور اوشِنیک انجام شد و واقعاً بی‌نظیر بود. پس از نصب سکو، سه حلقه چاه این سکو که از قبل حفاری شده بودند به تولید رسیدند و چاه چهارم هم در شهریورماه به تولید رسید و الان این چهار حلقه چاه در حال تولید است.
معاون شرکت نفت و گاز پارس درباره عدم‌النفع تعویق توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی در نتیجه بدعهدی اروپایی‌ها، اظهار کرد: هر طرح پارس جنوبی دو فاز استاندارد دارد. هر فاز استاندارد روزانه یک میلیارد فوت مکعب (معادل ۲۸.۳ میلیون متر مکعب) گاز تولید می‌کند. فاز ۱۱ شامل دو فاز استاندارد است که معادل ۵۶ میلیون متر مکعب (دو میلیارد فوت مکعب) گاز تولید می‌کند.
جعفری توضیح داد: هر طرح دو فازی معادل ۵ میلیارد دلار در سال درآمدزایی دارد؛ بنابراین اگر بخواهیم عدم‌النفع را محاسبه کنیم باید هر سال تأخیر در بهره‌برداری را معادل ۵ میلیارد دلار عدم‌النفع بدانیم. میدان داخلی، عدم‌النفعی هم ندارد چون گاز مهاجرت نمی‌کند؛ ولی وقتی سخن از یک میدان مشترک است، آن هم میدانی که در مرزی‌ترین نقطه بین ما و کشور همسایه (قطر) واقع شده، احتمال مهاجرت گاز وجود دارد و عدم‌النفع، خودش را به شدت نشان می‌دهد و هر سال تأخیر در بهره‌برداری از فاز ۱۱ پارس جنوبی معادل ۵ میلیارد دلار عدم‌النفع برای کشور به همراه دارد.
وی ضمن اشاره به تصادم یک شناور با سکوی ۱۳A در فاز ۱۳ میدان پارس جنوبی، در سال‌های گذشته توضیح داد: ما آن سکو را از دست دادیم؛ بنابراین، چاه‌های آن آسیب دیده که در حال تعمیر و بازسازی چاه‌ها هستیم. مشغول تلاش هستیم تا چاه‌های آسیب‌دیده را بازیابی کنیم تا سال آینده آنها را به تولید اضافه کنیم.
معاون طرح‌های توسعه‌ای شرکت نفت و گاز پارس درباره تعویض خط لوله دریایی فاز ۱۶ میدان گازی پارس جنوبی توضیح داد: یک خط لوله دریایی از سکوی فاز ۱۶ به میزان یک میلیارد فوت مکعب گاز را به پالایشگاه ششم (فاز ۱۵ و ۱۶) انتقال می‌داد و به دلیل مشکلاتی که وجود داشت قادر نبود بیشتر از ۲۰ میلیون متر مکعب گاز را انتقال دهد و در عمل با وجود امکان تولید یک فاز استاندارد، از انتقال آن محروم بودیم.
جعفری با اشاره به ناترازی گاز و محرومیت بخشی از استان‌های شمال شرق کشور از گاز برای مدتی محدود در سال گذشته، اظهار کرد: ناتوانی این خط در انتقال گاز باعث شده بود که وزارت نفت و شرکت ملی نفت ایران در دولت سیزدهم به تعویض این خط اقدام کنند. این خط مشتمل بر ۱۱۰ کیلومتر خط لوله دریایی همراه با ۵ کیلومتر خط لوله خشکی است که با استفاده از ظرفیت و توان سازندگان داخلی توانستیم آن خط لوله را هم بخریم و در محل دریا از سکوی فاز ۱۶ تا محل ساحل عسلویه، جایی که وارد خشکی می‌شود، این خط جدید را نصب و آن را به خط قدیم خشکی (که ۵ کیلومتر است) متصل کردیم.
وی توضیح داد: در سال آینده، خط قدیم خشکی را هم تعویض خواهیم کرد، ولی برای اینکه بتوانیم به صورت زودهنگام تولید از فاز ۱۶ را انجام دهیم و در زمستان و پاییز امسال از ۲۸ میلیون متر مکعب گاز محروم نشویم، خط دریایی جدید را به خط خشکی قدیم وصل کردیم و اتصالات خط ۱۶ هم برقرار شد که امروز قادریم به جای ۲۰ میلیون متر مکعب انتقال گاز از این خط، ۲۸ میلیون متر مکعب گاز (یک میلیارد فوت مکعب) یا معادل یک فاز استاندارد را به پالایشگاه ششم انتقال دهیم که به افزایش توان تولید میدان گازی پارس جنوبی کمک کرده است.
معاون شرکت نفت و گاز پارس درباره تدبیر دولت سیزدهم درخصوص توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی توضیح داد: تولید سکوی ۱۲C افت کرده و بهره‌وری آن بسیار پایین آمده بود و در عمل از آن بهره‌وری خاصی نداشتیم. جابه‌جایی این سکو و قرار دادن آن در موقعیت ۱۱B که در دولت سیزدهم انجام شد، یک کار مهندسی پیچیده بود؛ زیرا یک سکوی در حال بهره‌برداری متوقف شد و اتصالات سکو با جَکِت برداشته شد که در تیرماه امسال این سکو در موقعیت ۱۱B نصب شد.
جعفری گفت: با توجه به اینکه توتال، سکوی خاص فاز ۱۱ را حتی طراحی هم نکرد، حداقل یک سال برای طراحی و سه تا چهار سال هم برای ساخت سکو زمان لازم است؛ بنابراین، باید حداقل چهار سال زمان به اضافه ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون دلار برای ساخت سکو هزینه می‌کردیم.
انتهای پیام/.
وی درباره برنامه توسعه فاز ۱۱ تا پایان سال، توضیح داد: در حال حفاری دو حلقه چاه دیگر روی سکوی ۱۱B هستیم. اگر حفاری هر دو حلقه چاه را به صورت هم‌زمان انجام می‌دادیم، در پایان زمستان می‌توانستیم دو حلقه چاه دیگر را هم به تولید اضافه کنیم، اما با توجه به نیاز کشور، برنامه‌ریزی کردیم که حفاری را چاه به چاه انجام دهیم؛ بنابراین چاه اول در بهمن‌ماه و چاه دوم هم در اسفندماه به تولید می‌رسد و با افزایش تعداد چاه‌های حفاری‌شده، علاوه بر این چهار چاه موجود، قادر خواهیم بود تا پایان سال نزدیک به حداقل ۳ میلیون متر مکعب به تولید سکو در روز اضافه کنیم.
معاون طرح‌های توسعه‌ای شرکت نفت و گاز پارس در خصوص اهمیت فاز ۱۱ پارس جنوبی، گفت: توسعه فاز ۱۱، در قالب مدل جدید قراردادی نفتی به شرکت‌های خارجی توتال، سی‌اِن‌پی‌سی و شرکت ایرانی پتروپارس واگذار شده بود که پس از کناره‌گیری دو شرکت خارجی، توسعه این فاز به شرکت پتروپارس واگذار شد. فاز ۱۱ آخرین فاز میدان گازی پارس جنوبی بود که توسعه آن صورت نگرفته بود. بخش پالایشگاه خشکی همه فازها، توسعه یافته بود و بیشترِ توسعه بخش دریایی آنها نیز انجام شده است.
جعفری با اشاره به عدم اختصاص پالایشگاه به فاز ۱۱ پارس جنوبی گفت: در گذشته برای بخش دریایی این طرح هم هیچ اقدام مؤثری انجام نشده بود و شرکت پتروپارس برنامه‌ریزی کرد که طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی را به انجام برساند. اولین کار این بود که باید برای توسعه مرحله اول آن، یک سکو نصب و راه‌اندازی شود. سکوی ۱۲C به دلیل افت تولید، ارزش اقتصادی و بهره‌وری لازم را نداشت و شرکت ملی نفت تصمیم گرفت این سکو جابه‌جا شده و درموقعیت ۱۱B نصب شود.
وی تأکید کرد: این اقدام یک کار مهندسی پیچیده بود که برای نخستین‌بار در سطح منطقه و کشور اتفاق افتاد؛ زیرا تولید بسیار کم سکو متوقف و سکو جابه‌جا و از راه دریا حمل شد و در موقعیت ۱۱B نصب شد؛ این اقدام در تیرماه امسال توسط شناور اوشِنیک انجام شد و واقعاً بی‌نظیر بود. پس از نصب سکو، سه حلقه چاه این سکو که از قبل حفاری شده بودند به تولید رسیدند و چاه چهارم هم در شهریورماه به تولید رسید و الان این چهار حلقه چاه در حال تولید است.
معاون شرکت نفت و گاز پارس درباره عدم‌النفع تعویق توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی در نتیجه بدعهدی اروپایی‌ها، اظهار کرد: هر طرح پارس جنوبی دو فاز استاندارد دارد. هر فاز استاندارد روزانه یک میلیارد فوت مکعب (معادل ۲۸.۳ میلیون متر مکعب) گاز تولید می‌کند. فاز ۱۱ شامل دو فاز استاندارد است که معادل ۵۶ میلیون متر مکعب (دو میلیارد فوت مکعب) گاز تولید می‌کند.
جعفری توضیح داد: هر طرح دو فازی معادل ۵ میلیارد دلار در سال درآمدزایی دارد؛ بنابراین اگر بخواهیم عدم‌النفع را محاسبه کنیم باید هر سال تأخیر در بهره‌برداری را معادل ۵ میلیارد دلار عدم‌النفع بدانیم. میدان داخلی، عدم‌النفعی هم ندارد چون گاز مهاجرت نمی‌کند؛ ولی وقتی سخن از یک میدان مشترک است، آن هم میدانی که در مرزی‌ترین نقطه بین ما و کشور همسایه (قطر) واقع شده، احتمال مهاجرت گاز وجود دارد و عدم‌النفع، خودش را به شدت نشان می‌دهد و هر سال تأخیر در بهره‌برداری از فاز ۱۱ پارس جنوبی معادل ۵ میلیارد دلار عدم‌النفع برای کشور به همراه دارد.
وی ضمن اشاره به تصادم یک شناور با سکوی ۱۳A در فاز ۱۳ میدان پارس جنوبی، در سال‌های گذشته توضیح داد: ما آن سکو را از دست دادیم؛ بنابراین، چاه‌های آن آسیب دیده که در حال تعمیر و بازسازی چاه‌ها هستیم. مشغول تلاش هستیم تا چاه‌های آسیب‌دیده را بازیابی کنیم تا سال آینده آنها را به تولید اضافه کنیم.
معاون طرح‌های توسعه‌ای شرکت نفت و گاز پارس درباره تعویض خط لوله دریایی فاز ۱۶ میدان گازی پارس جنوبی توضیح داد: یک خط لوله دریایی از سکوی فاز ۱۶ به میزان یک میلیارد فوت مکعب گاز را به پالایشگاه ششم (فاز ۱۵ و ۱۶) انتقال می‌داد و به دلیل مشکلاتی که وجود داشت قادر نبود بیشتر از ۲۰ میلیون متر مکعب گاز را انتقال دهد و در عمل با وجود امکان تولید یک فاز استاندارد، از انتقال آن محروم بودیم.
جعفری با اشاره به ناترازی گاز و محرومیت بخشی از استان‌های شمال شرق کشور از گاز برای مدتی محدود در سال گذشته، اظهار کرد: ناتوانی این خط در انتقال گاز باعث شده بود که وزارت نفت و شرکت ملی نفت ایران در دولت سیزدهم به تعویض این خط اقدام کنند. این خط مشتمل بر ۱۱۰ کیلومتر خط لوله دریایی همراه با ۵ کیلومتر خط لوله خشکی است که با استفاده از ظرفیت و توان سازندگان داخلی توانستیم آن خط لوله را هم بخریم و در محل دریا از سکوی فاز ۱۶ تا محل ساحل عسلویه، جایی که وارد خشکی می‌شود، این خط جدید را نصب و آن را به خط قدیم خشکی (که ۵ کیلومتر است) متصل کردیم.
وی توضیح داد: در سال آینده، خط قدیم خشکی را هم تعویض خواهیم کرد، ولی برای اینکه بتوانیم به صورت زودهنگام تولید از فاز ۱۶ را انجام دهیم و در زمستان و پاییز امسال از ۲۸ میلیون متر مکعب گاز محروم نشویم، خط دریایی جدید را به خط خشکی قدیم وصل کردیم و اتصالات خط ۱۶ هم برقرار شد که امروز قادریم به جای ۲۰ میلیون متر مکعب انتقال گاز از این خط، ۲۸ میلیون متر مکعب گاز (یک میلیارد فوت مکعب) یا معادل یک فاز استاندارد را به پالایشگاه ششم انتقال دهیم که به افزایش توان تولید میدان گازی پارس جنوبی کمک کرده است.
معاون شرکت نفت و گاز پارس درباره تدبیر دولت سیزدهم درخصوص توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی توضیح داد: تولید سکوی ۱۲C افت کرده و بهره‌وری آن بسیار پایین آمده بود و در عمل از آن بهره‌وری خاصی نداشتیم. جابه‌جایی این سکو و قرار دادن آن در موقعیت ۱۱B که در دولت سیزدهم انجام شد، یک کار مهندسی پیچیده بود؛ زیرا یک سکوی در حال بهره‌برداری متوقف شد و اتصالات سکو با جَکِت برداشته شد که در تیرماه امسال این سکو در موقعیت ۱۱B نصب شد.
جعفری گفت: با توجه به اینکه توتال، سکوی خاص فاز ۱۱ را حتی طراحی هم نکرد، حداقل یک سال برای طراحی و سه تا چهار سال هم برای ساخت سکو زمان لازم است؛ بنابراین، باید حداقل چهار سال زمان به اضافه ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون دلار برای ساخت سکو هزینه می‌کردیم.
انتهای پیام/.
https://naftara.ir/vdcen78z.jh8wfi9bbj.html
پربيننده ترين خبرها