"بی مریم بختیاری" جاودانه تاریخ: نقش آفرین بزرگ مشروطه و پاسدار منابع ملی در جنوب نفت خیز ایران/تندر زاگرس ،چراغ آزادی برافروخت/طلای سیاه زیر پای غیرت

اختصاصی نفت آرا:در تاریخ پرافتخار این سرزمین، نام زنانی می‌درخشد که با شجاعت و درایت خود، مسیر ملت را روشن کردند. یکی از این نام‌ها، بی‌مریم بختیاری است؛ بانویی که چون کوه‌های بختیاری، استوار و چون رودهای جنوب، خروشان بود.
بی‌مریم در میانه سال‌های پرآشوب مشروطه و پس از آن، یکی از چهره‌های بی‌بدیل مقاومت و آزادگی بود. در زمانی که بوی نفت از سرزمین جنوب ایران برخاسته بود و چشم طمع استعمارگران را به خود جلب کرده بود، نقش خاندان بختیاری در حراست از این منابع حیاتی، بی‌بدیل بود.
همسر بی‌مریم، سردار اسعد بختیاری، از فرماندهان کلیدی فتح تهران و از رجال اثرگذار در دوران مشروطه بود؛ مردی که سال‌های مهمی از زندگی خود را در دیار نفت‌خیز جنوب سپری کرد؛ جایی که اولین چاه‌های نفتی ایران در مسجدسلیمان فوران کردند و سرنوشت منطقه را به دست‌های پرمکر سیاست جهانی گره زد.
بی‌مریم، در کنار سردار اسعد، نه تنها زنی خانه‌دار نبود، بلکه مشاوری خردمند و همراهی وفادار برای پاسداری از آرمان‌ها بود. او با آگاهی از اهمیت منابع نفتی، می‌دانست که استقلال اقتصادی کشور گره خورده به حفظ این ثروت خدادادی است.
در روزگاری که بسیاری زنان در کنج خانه‌ها می‌زیستند، بی‌مریم لباس رزم بر تن کرد، تفنگ برداشت و از سرزمین خود دفاع کرد؛ چه در کوه‌های زاگرس و چه در دشت‌های گرم و نفت‌خیز خوزستان.
در تاریخ، داستان‌های بسیاری از دلاوری‌های بی‌مریم روایت شده است؛
روزی که ایل‌ها را گرد آورد، فرمان به قیام داد و اعلام کرد که اجازه نخواهد داد، خاک ایران زیر چکمه بیگانه لگدمال شود.
روزی که سوگند یاد کرد که هر قطره نفت این سرزمین، باید در خدمت مردمش باشد، نه در بند بیگانگان.
نقش بی‌مریم بختیاری، تنها به حضور در نبردها محدود نمی‌شود؛ او در روزگار صلح نیز پناهگاه زنان و کودکان ایل بود. زیر سقف سیاه چادرهای بختیاری، روایت‌های مهر، آموزش، مقاومت و عشق به سرزمین را پروراند.
امروز، دوم اردیبهشت، زمانی است برای یادآوری زنی که نه تنها در تاریخ بختیاری، بلکه در حافظه ملی ایران جایگاهی یگانه دارد.
زنی که از دیار کوه و نفت برخاست، در برابر طوفان ایستاد و نشان داد که آزادی، بدون حضور و ایستادگی زنان، معنایی ندارد.
در روزگاری که صدای فوران چاه‌های نفت، سرنوشت جنوب را تغییر می‌داد، بی‌مریم و مردان و زنان ایل بختیاری، کوهوار ایستادند تا این نعمت، مایه‌ی سرافرازی و نه اسارت ملت شود.
نام بی‌مریم، چونان نغمه‌ای جاودانه، در تاریخ ایران و در تاریخ نفت این سرزمین خواهد ماند.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.