به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نفت آرا، مهم ترین تفاهم سرمایه گذاری در صنعت نفت به اذعان محسن خجسته مهر، به صورت ویدئو کنفرانس توسط روس ها امضا شد. در حالی مدیران گاز پروم روسیه برای امضای این تفاهم نامه حاضر به حضور در تهران نشدند که ولادیمر پوتین به همراه رجب طیب اردوغان به تهران خواهند آمد. اما سوال اینجاست که روس ها که سابقه نه چندان روشنی در عمل به تعهدات خود دارند، تا چه اندازه به این تفاهم نامه مجازی پایبند خواهند بود؟
بدنیست،بدانید در سال ۱۳۸۷ میلر به ایران آمد و تفاهم‌نامه‌ای را با شرکت ملی نفت ایران امضا کرد؛ در این دوره اما وضعیت فرق کرده است. روس‌ها مترجم خود را به جلسه می‌فرستند و خود، از دور نظاره‌گر هستند. جالب اینجاست که رئوس تفاهم‌نامه امروز، همانی است که در سال ۱۳۸۷ به امضای طرفین رسیده بود.
نرسی قربان تحلیل گر بازار انرژی در اینباره می گوید: آنچه امروز به امضا رسیده تنها یک تفاهم نامه بوده و هیچ گونه ضمانت اجرایی ندارد. این تفاهم نامه ممکن است به قرارداد تبدیل شود و ممکن هم هست که نشود. ضمن اینکه با توجه به تجربه تاریخی نشان می دهد که شرکتهای روسی هم مانند شرکتهای غربی، پس از بازگشت تحریم های ایران، از کشور ما رفتند!؟ به عنوان نمونه، می توانید به دو قرارداد و هفت تفاهمنامه ای که روسها پس از برجام برای توسعه میادین نفت و گاز ایران امضا کردند؛ اشاره کنید.
او همچنین به این نکته هم اشاره کرد که شرایط امروز روسیه با چند سال پیش فرق می کند وخود نیز با تحریم های سختی دست و پنجه نرم می کند. مبادلات تجاری مسکو با کشورهای اروپا کاهش یافته و ممکن است سخت گیری ها در آینده بیشتر هم شود.
قراردادها و تفاهم نامه های ناکام نفتی با روسیه
شاید برای شما هم این سوال پیش آید که ایران پیش از تحریم ها چه قراردادها و تفاهم نامه هایی را با روسیه امضا کرده است.
قرارداد توسعه دو میدان نفتی آبان و پایدار غرب که زاروبژ نفت روسیه، تنها شریک خارجی کنسرسیوم بود یکی از قراردادهایی است که به سرانجام نرسیده است.
قرارداد توسعه میادین نفتی چشمه خوش و دالپری و پایدار شرق که گازپروم نفت روسیه یکی از سه شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی چنگوله ایلام که گازپروم روسیه، یکی از سه شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی آب تیمور و منصوری خوزستان که لوک اویل روسیه یکی از چهار شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان گازی فرزاد بی در خلیج فارس که گازپروم روسیه یکی از دو شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی دهلران ایلام که گازپروم و تات نفت روسیه دو شریک از سه شریک کنسرسیوم بودند.
تفاهمنامه توسعه میدان گازی گلشن و فردوسی در خلیج فارس که گازپروم روسیه یکی از دو شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی شادگان خوزستان که زاروبژ نفت و تات نفت روسیه دو شریک از چهار شریک کنسرسیوم بودند.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی آذر خوزستان که گازپروم روسی، تنها توسعه دهنده میدان بود.
دو قرارداد که با روس ها امضا شده بود، اجرایی نشد و تمامی این ۷ تفاهمنامه به خاطر خروج ترامپ از برجام، به قرارداد تبدیل نشد. حالا باید منتظر ماند و دید که دوباره تاریخ تکرار می شود و این قراردادها روی کاغذ باقی می مانند یا اینکه این بار به واسطه تحریم هایی که روس ها خود با آن دست و پنجه نرم می کنند، شرایط قرار است که فرق بکند.