به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نفت آرا، اتحادیه اروپا ممکن است مجبور شود برخی از اصول خود را برای به دست آوردن گاز از آسیای مرکزی تغییر دهد، هرچند که روسیه و چین با احتیاط به دنبال احتمال درگیری ناشی از غرب بر سر منابع انرژی خواهند بود. 
 این طنز نیست که اتحادیه اروپا برای تنوع بخشیدن به زنجیره‌ تامین گاز طبیعی خود به ترکمنستان آسیای مرکزی روی آورده است، چون ترکمنستان معمولا بی‌طرف است، اما یک کشور شوروی سابق است، ارتباطات قوی با روسیه دارد و تا حدی در مورد تخصص روسیه در بخش صنعت گاز به روسیه متکی است. همچنین یک مسیر ترانزیت کلیدی برای طرح کمربند و جاده چین است.
 ناتالی کاستلو، مدیر کمیته مشورتی شرکت منابع ترانس خزر، در جریان همایش نفت و گاز ترکمنستان (OGT-2022) گفت: وضعیت امروز بازار انرژی بسیاری از کشورها را وادار کرده است تا در دیدگاه‌های خود در مورد امنیت انرژی تجدید نظر کنند. 
 اما رسانه‌های ترکمنستانی اعلام می‌کنند؛ ترکمنستان با جمهوری آذربایجان، ترکیه، گرجستان و اتحادیه اروپا درباره امکان ساخت خط لوله گاز با ظرفیت 10 تا 30 میلیارد متر مکعب گاز در سال مذاکره کرده است. این معادل یکی از خطوط لوله نورد استریم 2 است که اکنون معلق شده و هر کدام ظرفیت صادرات 27.5 میلیارد متر مکعب گاز طبیعی در سال را دارند. 
مجموع ذخایر گاز طبیعی ترکمنستان 50 تریلیون متر مکعب برآورد شده است. پروژه توسعه یافته توسط Trans Caspian Resources امکان تامین گاز طبیعی ترکمنستان را به آذربایجان و بیشتر به قفقاز جنوبی، ترکیه و سایر کشورهایی که به گاز نیاز دارند، از جمله اتحادیه اروپا که اکنون با کمبود انرژی مواجه است را ممکن می‌سازد. 
پیش‌بینی می‌شود پروژه اینترکانکتور ترانس خزر اجرا شود که بر اساس برآوردهای اولیه حدود 4 ماه به طول می انجامد و به سرمایه گذاری 400 میلیون دلاری نیاز دارد. مبنای اجرای این پروژه زیرساخت‌های موجود در ترکمنستان و آذربایجان در دریای خزر خواهد بود. 
در همین حال، کانکتور ترانس خزر امکان عرضه گاز طبیعی ترکمنستان به آذربایجان و بیشتر منطقه ماوراء قفقاز، ترکیه و سایر کشورها را فراهم و تامین 10 تا 12 میلیارد متر مکعب گاز طبیعی در سال را تضمین می‌کند. 
در سال 2021، شرکت Trans Caspian Resources پروژه خود را در مورد خط لوله اینترکانکتور ترانس کاسپین، یک خط لوله گاز کوچکتر (در مقایسه با خط لوله گاز ترانس خزر) از ترکمنستان به آذربایجان ارائه کرد. 
این امر دورنمای رقابت بین شرق و غرب را بر سر ترکمنستان، که منبع خط لوله گاز ترکمنستان، افغانستان، پاکستان و هند (TAPI) نیز است را فراهم می‌کند. 
از زمان استقلال در سال 1991، ترکمنستان خود را در انزوا قرار داده و ترجیح می‌دهد در ابتکارات تجاری منطقه ای شرکت نکند، اگرچه این کشور عضو ناظر سازمان همکاری شانگهای است. این کشور از سال 1991 در کنار مسکو و پکن قرار گرفته و به عنوان یک مرکز ترانزیتی بین آسیا و اروپا در حال توسعه است و زیرساخت‌های روسیه و چین به این کشور در زمینه پتانسیل اقتصادی و توسعه کمک می‌کنند. 
اولین قطار باری مستقیم ترکمنستان-چین هفته گذشته وارد استان سین کیانگ چین شد، در حالی که تجارت غرب از طریق بندر ترکمن باشی آن در دریای خزر نیز به سرعت در حال رشد است. حجم کانتینرهای عبوری از ترکمنستان از آسیا به اروپا در سال 2021 بیش از 100 درصد افزایش یافت. 
انتهای پیام/.