به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نفت آرا،در سطح کشور یکی از مهمترین پست های اجرایی مربوط به استانداران است که به لحاظ اهمیت و جایگاه در ماده ۷۱ قانون مدیریت خدمات کشوری جزو مقامات سیاسی محسوب شده و نماینده عالی دولت در استان می باشد. برخی از کنشگران سیاسی نماینده عالی دولت در استان را بعنوان رئیس جمهور استان تلقی نموده فلذا شأن و جایگاه ویژه ای برای پیشبرد امور محلی برای وی قائل هستند.
انتصاب استانداران در دولت پزشکیان در هفته‌ها و روز‌های اخیر با انتقادات جدی همراه بوده است.
انتصاب استانداران فارس،یزد،اصفهان و حالا خوزستان تداوم واکنش های منفی را در پی داشت.
خبر انتصاب " محمدرضا موالی زاده" خارج از نگاه قومیتی به عنوان استاندار دولت چهاردهم در خوزستان یک بار دیگر مقوله توسعه و پیشرفت،تلفیق قومیتی، داشتن نگاه متوازن، داشتن ارتباطات ملی،مسئولیت پذیری، تعهد و مردمی بودن را بر روی میز ارزیابی اهل فن گذاشته است.
واکنش های تا جایی پیش رفت که صدای نزدیکان رئیس جمهور هم به صدا درآمد.غلامحسین کرباسچی پیرامون انتصاب استاندارن و سایر انتصابات گفت: دولت اشتباه می کند. هم انتصاب وزیر کشور اشتباه بوده و هم استانداران و معاونانی که انتخاب می شوند. من یقین دارم که دولت بعدها پشیمان خواهد شد. حتما مسائل و مشکلاتی را در پی خواهد داشت.
انتخاب استانداري مقتدر،اجرایی و توسعه گرا همچون "عبدالحسین مقتدایی"،در گذشته در بطن خود واجد اهميت ويژه‌اي برای مردم خوزستان داشت و وی نسبت خاصي با امر توسعه برقرار مي کرد. مدیری مدبر در تراز جایگاه ملی که برای تحقق توسعه در اداور مختلف انسجام اجتماعي و مشاركت عمومي برای پیشرفت همسو می کرد.
"موالی زاده" اگرچه فردی با سابقه است اما این سوابق متمرکز بر فعالیت های خاصی بوده و چگونگی توانمندی و ظرفیت اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و... وی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. اقتصاد، فهم توسعه‌ای و توانمندی بودجه و برنامه‌ریزی اگر چه امتیازات لازمی هستند؛ اما جایگاه استانداری جایگاه وسیع‌تر و دارای گستردگی عمیقی است که می‌طلبد فردی که در این مقام قرار می‌گیرد بر اکثر حوزه‌ها اشراف و یا حداقل شناخت و مشاوره پذیری کافی را داشته باشد.
نگرانی بزرگ‌تر مشورت‌پذیری سوء و تعامل سوء خواهد بود که متعاقب عدم اشراف و شناخت کافی پیش می‌آید و بر اقتدار و استقلال استاندار ضربه اساسی وارد می‌کند.
یک دیگر از نکاتی که به آن می پردازند این است که اگر قرار بر انتصاب "موالی زاده" بود آیا ماندن حسینی محراب استاندار پیشین که در این چند سال بر استان تسلط پیدا کرده و بر مسایل اشراف دارد و برنامه های را تدوین کرده آیا ماندن وی بهتر از این انتصاب نبود!
"موالی زاده" در استانداری خدمت کرده و او فرصت طلایی دارد که به توسعه خوزستان کمک کند؛ اما به همین اندازه او در معرض تکرار تراژدی استانداران ضعیف تاریخ استان است. انتخاب با او، در گرو عملکرد و شجاعت مدیریتی وی خواهد بود؛ اگر قرار است در بر همان پاشنه‌ی سابق بچرخد که باید فاتحه‌ی هر ادعای توسعه‌ای را از هم اکنون خواند و غیر از این چیزی است که حداقل انتظارات مردم است و رسانه‌ها و مردم در کنار و حامی چنین استانداری خواهند بود.
انتصاب استانداران در دولت پزشکیان در هفته‌ها و روز‌های اخیر با انتقادات جدی همراه بوده است.
انتصاب استانداران فارس،یزد،اصفهان و حالا خوزستان تداوم واکنش های منفی را در پی داشت.
خبر انتصاب " محمدرضا موالی زاده" خارج از نگاه قومیتی به عنوان استاندار دولت چهاردهم در خوزستان یک بار دیگر مقوله توسعه و پیشرفت،تلفیق قومیتی، داشتن نگاه متوازن، داشتن ارتباطات ملی،مسئولیت پذیری، تعهد و مردمی بودن را بر روی میز ارزیابی اهل فن گذاشته است.
واکنش های تا جایی پیش رفت که صدای نزدیکان رئیس جمهور هم به صدا درآمد.غلامحسین کرباسچی پیرامون انتصاب استاندارن و سایر انتصابات گفت: دولت اشتباه می کند. هم انتصاب وزیر کشور اشتباه بوده و هم استانداران و معاونانی که انتخاب می شوند. من یقین دارم که دولت بعدها پشیمان خواهد شد. حتما مسائل و مشکلاتی را در پی خواهد داشت.
انتخاب استانداري مقتدر،اجرایی و توسعه گرا همچون "عبدالحسین مقتدایی"،در گذشته در بطن خود واجد اهميت ويژه‌اي برای مردم خوزستان داشت و وی نسبت خاصي با امر توسعه برقرار مي کرد. مدیری مدبر در تراز جایگاه ملی که برای تحقق توسعه در اداور مختلف انسجام اجتماعي و مشاركت عمومي برای پیشرفت همسو می کرد.
"موالی زاده" اگرچه فردی با سابقه است اما این سوابق متمرکز بر فعالیت های خاصی بوده و چگونگی توانمندی و ظرفیت اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و... وی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. اقتصاد، فهم توسعه‌ای و توانمندی بودجه و برنامه‌ریزی اگر چه امتیازات لازمی هستند؛ اما جایگاه استانداری جایگاه وسیع‌تر و دارای گستردگی عمیقی است که می‌طلبد فردی که در این مقام قرار می‌گیرد بر اکثر حوزه‌ها اشراف و یا حداقل شناخت و مشاوره پذیری کافی را داشته باشد.
نگرانی بزرگ‌تر مشورت‌پذیری سوء و تعامل سوء خواهد بود که متعاقب عدم اشراف و شناخت کافی پیش می‌آید و بر اقتدار و استقلال استاندار ضربه اساسی وارد می‌کند.
یک دیگر از نکاتی که به آن می پردازند این است که اگر قرار بر انتصاب "موالی زاده" بود آیا ماندن حسینی محراب استاندار پیشین که در این چند سال بر استان تسلط پیدا کرده و بر مسایل اشراف دارد و برنامه های را تدوین کرده آیا ماندن وی بهتر از این انتصاب نبود!
"موالی زاده" در استانداری خدمت کرده و او فرصت طلایی دارد که به توسعه خوزستان کمک کند؛ اما به همین اندازه او در معرض تکرار تراژدی استانداران ضعیف تاریخ استان است. انتخاب با او، در گرو عملکرد و شجاعت مدیریتی وی خواهد بود؛ اگر قرار است در بر همان پاشنه‌ی سابق بچرخد که باید فاتحه‌ی هر ادعای توسعه‌ای را از هم اکنون خواند و غیر از این چیزی است که حداقل انتظارات مردم است و رسانه‌ها و مردم در کنار و حامی چنین استانداری خواهند بود.