با وحود پاندومی کرونا، پیش بینی ها نشان می دهد، صنعت پتروشیمی؛ در سال های آینده در قبضه ی کشورهای آسیایی باشد.

به گزارش نفت آرا، مصرف محصولات پتروشیمی مستقیما با عرضه و تقاضا مرتبط است. در دهه های اخیر بویژه در بازارهای نوظهور، همراستای جهانی شدن، گسترش شهرنشینی، افزایش نیروی کار و بالا رفتن شاخص های معیشتی، تقاضا برای این محصولات نیز افزایش یافته؛ بخصوص آسیا که دارای رشد اقتصادی بوده است.
در سال 2020، پاندمی کرونا، رشد اقتصادی جهان را مختل کرد. به گفته صندوق بین المللی پول، رشد اقتصادی جهان در سال 2020، در مقایسه با سال قبل از آن حدود 3.8% کاهش داشته است.
 
برآوردهای «آنکتاد»، کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل، نیز تأکید می کند، پاندمی کرونا در سال 2020 سطح سرمایه گذاری خارجی را حدود 42% کاهش داده و به سطح سال 1990 رسانده است.
 
صنعت پتروشیمی بویژه در آسیا نیز از پیامدهای پاندمی کرونا در امان نبوده و بر تقاضا، تامین، اجرای پروژه ها، هزینه کردها و سرمایه گذاری تأثیر منفی گذاشته است.
 
با وجود تأثیر پاندمی کرونا بر تجارت جهانی، صنعت پتروشیمی آسیا همچنان پتانسیل های رشد و پیشرفت را دارد، بویژه آنکه اغلب مناطق این قاره در مهار این پاندمی و مقابله با پیامدهای اقتصادی مخرب آن، موفق عمل کرده اند؛ مثلا با وجود پاندمی کرونا، بیشتر پروژه های احداث پالایشگاه در حال اجراست.
 
انتظار می رود، صنعت پتروشیمی آسیا با وجود پاندمی کرونا به رشد و پیشرفت خود ادامه دهد و با از سرگیری رشد مجدد اقتصادی منطقه، تقاضا برای کالاهای مصرفی و سوخت افزایش خواهد گرفت.
 
افزایش پالایش نفت خام آسیا برای تأمین تقاضا می تواند، محرکی جهت توسعه پروژه های پتروشیمی باشد؛ به عنوان مثال ظرفیت پالایش چین، بزرگترین بازار خودرو جهان، از 17.5 میلیون بشکه در روز در سال 2020 به 20 میلیون بشکه در روز تا سال 2025 افزایش می یابد.
 
واردات نفت خام چین در سال گذشته به بالاترین سطح خود رسیده و آژانس بین المللی انرژی معتقد است، چین ممکن است، در سال جاری از آمریکا، بزرگترین تصفیه کننده نفت دنیا پیشی بگیرد. این درحالی است که هند نیز درصدد افزایش ظرفیت پالایشی خود تا سال 2025 به روزانه 8 میلیون بشکه است.
 
«وود مک نزی»، کارشناس حوزه پتروشیمی، معتقد است، بیش از نیمی از ظرفیت پالایشی در حال ایجاد سال های 2019 تا 2027 در آسیا قرار دارد و 70 تا 80% این ظرفیت را حوزه پلاستیک به خود اختصاص می دهد، لذا انتظار می رود، آسیا و بویژه چین ظرفیت های جدیدی برای تولید اتیلن داشته باشند.
 
افزایش ظرفیت پالایش آسیا عرضه مواد اولیه مانند نفتا، LPG و مواد پتروشیمی اساسی مانند اتیلن و پروپیلن را افزایش می دهد و این روی تقاضای منطقه ای برای خرید سهام پتروشیمی ها تأثیر می گذارد.
 
اتیلن و پروپیلن از اصلی ‌ترین محصولات پایه پتروشیمی هستند که ارزش افزوده‌ای بیش از مواد اولیه پتروشیمی نظیر گاز و نفتا دارند، اما در این میان پروپیلن، به دلیل وضعیت عرضه و تقاضای متفاوت، نیازمند نگاه ویژه‌ است.
 
در سال‌های اخیر توجه زیاد تولیدکنندگان به اتیلن، منجر به گسترش تولید اتیلن در مقابل پروپیلن شده، بخصوص آنکه در کنار روش‌های معمول تولید پروپیلن مقدار زیادی اتیلن هم می توان تولید کرد.
 
در حال حاضر صنعت تولید پروپیلن در خاورمیانه بدلیل استفاده از تکنولوژی‌های کم بازده اندک است، اما با توجه به منابع گاز طبیعی ارزان و  جغرافیایی مناسب، پتانسیل بالایی جهت گسترش تولید این ماده دارد.
 
پروپیلن خاورمیانه عمدتا با فرایند کراکینگ بخار تولید می شود که دارای تولید اتیلن مازاد است. استفاده از گاز طبیعی بعنوان خوراک پتروشیمی باعث شده تا واحدهای کراکینگ از خوراک اتان استفاده کرده و این مناطق را به بزرگترین مناطق تولید اتیلن و مشتقات آن تبدیل کنند.
 
در سال های اخیر ظرفیت های تولید نفت در جهان بسیار افزایش یافته است. تا قبل از پاندمی کرونا و کاهش تقاضا نیز امکان مازاد تولید نفت وجود داشت، به گفته شرکت ملی نفت چین، مازاد تولید نفت در سال 2025 به 1.4 میلیون بشکه در روز خواهد رسید و این به نوعی بیانگر محیط مثبت سرمایه گذاری برای پروژه های پتروشیمی در آسیا باشد.
 
سال گذشته پانزده کشور آسیایی بر سر پیمان مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای (RCEP)  به توافق رسیدند، 10 کشور عضو آسه آن به همراه ژاپن، چین، کره جنوبی، هند، استرالیا و نیوزیلند از سال 2012 مذاکراتی را در این زمینه آغاز کردند، اما هند به دلیل نگرانی از تاثیر منفی احتمالی تعرفه های پایین بر صنایع داخلی اش، از امضاء این پیمان امتناع کرد.