احسان موحدیان در یادداشتی می نویسد: اقدامات نژادپرستانه و تلاش برای استفاده از نشانه های افراطی پان ترکها توسط تروریست های منتقل شده از آسیای مرکزی و قفقاز به سوریه، موجی از خشم و نفرت را به همراه داشته و باعث نگرانی بسیاری از دولت ها و ملت ها در مورد تبعات آزاد گذاشتن اردوغان برای حمایت از این ایدئولوژی افراطی شده که رفتار فاشیست های آلمان نازی را یادآور است. این نگرانی به خصوص برای اروپایی ها جدی است و حتی کشورهای عربی هم حمایتی از تحرکات اخیر تروریست ها نداشته اند و آنچه در تماس تلفنی بشار اسد با حاکم امارات رخ داد، موید این تحلیل است.

نفت آرا:حمایت صریح دولت اردوغان از تروریست های تکفیری در سوریه و سازماندهی لشگری از تروریست های جمع آوری شده از کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز شرایط دشواری را به این کشور تحمیل خواهد کرد که بسیار متفاوت از یک دهه قبل است. هرچند اردوغان و مقامات دولت او می گویند که دخالتی در شرایط داخلی سوریه ندارند و دولت سوریه خود به علت نادیده گرفتن خواسته های مشروع مخالفان عامل این وضعیت است. این در حالی است که دولت ترکیه با نادیده گرفتن خواسته های دهها میلیون کرد و علوی و ... در خاک این کشور، عملا در حال ایجاد بن بست سیاسی در این کشور است و لذا آخرین کشوری است که می تواند به سوریه درمورد لزوم احترام به خواسته های مشروع مخالفان درس اخلاق بدهد!
هنوز چند هفته بیشتر از درگیری خیابانی در شهرهای کردنشین ترکیه بر سر برکناری اجباری شهرداران مخالف رویکردهای اردوغان نمی گذرد و کاسه صبر مردم خود ترکیه از حمایت های بی پایان اردوغان از اسرائیل در حال لبریز شدن است. لذا شاهد رویدادهایی بی سابقه مانند اعتراض علنی به اسرائیل دوستی اردوغان در جلسات سخنرانی او توسط جوانان یا یورش به کشتی های ترکیه ای حامل بار به اسرائیل توسط مردم خود ترکیه هستیم.
از سوی دیگر، آشکار شدن رویکرد نژادپرستانه، تروریستی و تکفیری شبه نظامیان سرهم بندی شده اردوغان که از کشورهای مختلف آسیای مرکزی گرد هم آمده اند نشان می دهد که هدف نهایی وی از تلاش برای ایجاد اتحاد میان کشورهای به اصطلاح ترک چیست. او می خواهد نفوذ ناتوی ترکی را به دستور انگلیس و رژیم صهیونیستی از چین تا غرب آسیا گسترده کند و به جعل هویت، تاریخ، تمدن و مذهب برای ساکنان عمدتا مسلمان این منطقه دست بزند تا زمینه پذیرش روایت جعلی هویتی ترکی – عبری – انگلیسی توسط مردم این منطقه و ایجاد تفرقه و دشمنی برای تسلط قدرت‌های فرامرزی بر قفقاز و آسیای مرکزی و سپس کل جهان فراهم شود. امری که باید زنگ های خطر را برای حاکمان و مردمان کشورهای آسیای مرکزی، غرب آسیا و روسیه و چین در مورد شکل گیری یک کانون تهدید جدید برای صلح و ثبات منطقه و جهان به صدا درآورد.
از همین روست که هاکان فیدان، وزیر أمور خارجه ترکیه، در سفر چند ماه قبل خود به چین با نوجوان چینی مناطق ایغورنشین ترکی صحبت می کند تا حس همدلی و همراهی او را برانگیزد؛ نوجوانی که احتمالا با دیدن سریال های مبتذل ترکی که حاوی جعلیات تاریخی در مورد ماهیت حکومت عثمانی است، شست‌وشوی مغزی شده است. به همین علت بخارا از کانون های زبان و ادب پارسی، پایتخت جوانان جهان ترک اعلام می شود و امسال این عنوان به لنکران تالش نشین در نزدیکی ایران می رسد تا هویت اصلی این شهر ایرانی تبار هم جعل و مخفی شود. به علت همین جاه طلبی های ترکیه عثمانی است که مقامات این کشور با دخالت در امور داخلی عراق، ترکمان های این کشور که حدود ده درصد جمعیت آن را تشکیل می دهند به زور علیه سایر مردم تحریک می کنند و نوحه قومیتی "آقا! من نه عربم، نه فارسم، من ترکم" بر زبان مداحان ترکمان جاری می‌شود؛ امری که در تضاد کامل با فلسفه قیام امام حسین (ع) است.
به علت همین جاه طلبی های نژادپرستانه و تفرقه افکنانه ترکیه است که اردوغان تلاش می کند خط و الفبای اورخون را از مغولستان به غرب آسیا بیاورد و به عنوان میراث فرهنگی و هویتی بومی جعل کند و شبه نظامیان تروریست پرچم ترکیه را لحظه ای از خود جدا نمی کنند. لذا در ایام نوروز حروف الفبای اورخون مغولستان به علت غفلت و ناآگاهی و شیطنت بر تخم مرغ های تزئینی شهرداری تبریز نقش می بندند و حالا بعد از گذشت ۹ ماه آنها را روی دیوار مرکز فرماندهی تروریست های تکفیری مورد حمایت اردوغان در نزدیکی حلب سوریه نیز رصد می کنیم.
به همین علت تلاش می شود نشان فاشیستی بوزقورد پان ترکها از ورزشگاه یادگار امام تبریز تا مناطق تحت کنترل تروریست ها در سوریه امتداد یابد. به همین علت تاریخ سازی جعلی در مورد هویت ترکی حلب و تبریز و کرکوک و ... به سبک مد نظر ترکیه روایت می شود.
مثال های متنوع بیشتری در این مورد می توان ذکر کرد که البته از حوصله این متن کوتاه خارج است. ولی اردوغان که گور تئودور هرتزل، بنیانگذار صهیونیسم را زیارت می کند، از بیش از یک دهه قبل گروهک‌های تکفیری متعددی را در شمال سوریه سامان داد تا رویای اقامه نماز در مسجد اموی دمشق را محقق کند. ده سال پیش بسیاری از کشورهای عربی و غربی به طمع افتادند تا با سرنگونی اسد نظم مدنظر خود را در این منطقه حاکم کنند و چون ایران و محور مقاومت نخواستند، کسی کاری از پیش نبرد.
این بار هم ترکیه کاری از پیش نخواهد برد. آغاز اقدامات تروریستی تکفیری های مورد حمایت ترکیه بلافاصله بعد از آتش بس صهیونیست ها با حزب الله، تردیدی باقی نگذاشته که اردوغان به دنبال قطع ارتباط محور مقاومت با ایران از طریق ایجاد آشوب در سوریه است و این مساله بازتاب بسیار بدی در میان افکار عمومی کشورهای اسلامی داشته است. اردوغان با تقویت تروریست های تکفیری تلاش کرده است که وحدت و همدلی شیعه و سنی بعد از حملات صهیونیست ها به فلسطین و لبنان را از بین ببرد که این نفاق از چشم مردم عادی هم دور نمی ماند. از همین رو حتی خود اردوغان و اعضای دولت وی نمی توانند به صراحت از تکفیری ها حمایت کنند و دخالت خود در این رسوایی را انکار می کنند.
اقدامات نژادپرستانه و تلاش برای استفاده از نشانه های افراطی پان ترکها توسط تروریست های منتقل شده از آسیای مرکزی و قفقاز به سوریه، موجی از خشم و نفرت را به همراه داشته و باعث نگرانی بسیاری از دولت ها و ملت ها در مورد تبعات آزاد گذاشتن اردوغان برای حمایت از این ایدئولوژی افراطی شده که رفتار فاشیست های آلمان نازی را یادآور است. این نگرانی به خصوص برای اروپایی ها جدی است و حتی کشورهای عربی هم حمایتی از تحرکات اخیر تروریست ها نداشته اند و آنچه در تماس تلفنی بشار اسد با حاکم امارات رخ داد، موید این تحلیل است.
ایران نیز مواضع خود را در این زمینه به صراحت اعلام کرده و سفر وزیر امور خارجه ایران به دمشق در کنار مذاکرات تلفنی رئیس جمهوری ایران با همتایان سوری و روسی نشان داده که ایران در حمایت از سوریه و محور مقاومت تردید نخواهد کرد. روس ها هم که پیشروی تروریست های متحد ترکیه به سمت پایگاه های خود در حمیمیم و طرطوس را به معنای از دست رفتن توان نفوذ در شرق مدیترانه و آفریقا می دانند، اجازه تداوم این وضعیت را نمی دهند.
روس ها و به خصوص ایران می دانند تثبیت دست اندازی ترکیه در شمال سوریه، دست اردوغان را برای اشغال جنوب ارمنستان، ایجاد کریدور جعلی زنگزور تا دریای کاسپین و آسیای میانه و سرازیر کردن تکفیری ها، نیروهای ناتو و تجزیه طلبان پان ترک و صهیونیست ها به منطقه باز خواهد کرد. امری که کریدور شمال – جنوب از هند به ایران تا روسیه را کم اثر می کند. روسیه هم کم کم درک می کند که در این وضعیت شکننده امکان کنترل کریدور جعلی زنگزور را ندارد و همراهی با این ایده، اشتباهی مرگبار برای آن خواهد بود. به خصوص که در گرجستان نیز غربگرایان می خواهند با آشوب های خیابانی دولت مستقل و دارای رویکرد مثبت نسبت به روسیه را ساقط کنند. لذا ایستادگی ایران و روسیه موجب می شود تا فضا برای شیطنت ترکیه باز هم محدودتر شود.
با توجه به این شرایط هیچ کشور و دولتی روی تروریست هایی که به زودی به تاریخ می پیوندند، قمار نمی کند. رسانه های عربی حامی تکفیری ها در یک دهه قبل، نیز این شرایط متفاوت را درک می کنند و دیگر چندان سنگ آنها را به سینه نخواهند زد. سران دولت های چین، روسیه و قفقاز و آسیای مرکزی هم برای حفظ امنیت و ثبات کشورهای خود باید از این پس رفتار متفاوتی با ترکیه داشته باشند و در سرمایه گذاری ها و همراهی های خود با طرح های امنیتی و سیاسی و اقتصادی ترکیه که با هدف نفوذ و استثمار و سوءاستفاده انجام می شود، تجدیدنظر کنند. در غیر این صورت همه داشته ها و سرمایه های خود را برباد رفته خواهند دید.