به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نفت آرا، هرچند مسئولان برگزاری نمایشگاه بیست و  هفتم سعی کرده اند آمارهایی ارائه دهند تا نشانه بین‌المللی بودن آن باشد و از حضور 200 شرکت خارجی از 13 کشور جهان در نمایشگاه خبر داده اند، اما مقایسه ای کوچک بین نمایشگاه نفت تهران و نمایشگاههای مشابه در کشورهای منطقه نشان می‌دهد فاصله زیادی بین نمایشگاه به اصطلاح بین‌المللی ما و نمایشگاه‌های بین‌المللی آنها وجود دارد.
در نمایشگاه بین المللی نفت و گاز تهران تقریبا نام هیچ شرکت بزرگ نفتی دیده نمی شود و اکثر شرکت های خارجی حاضر در آن مربوط به نمایندگان کشورهای چین و روسیه هستند که تکلیف روابط اقتصادی و سیاسی ما هم با آنها مشخص است.
گرچه مشکل تحریم های غرب دلیل اصلی عدم حضور شرکت های بزرگ نفتی در ایران ذکر می شود اما برای کشوری که دارای پروژه های متنوع حوزه نفت و انرژی است و بازار بسیار خوبی می تواند برای شرکت های بین المللی باشد حضور نداشتن حتی یک شرکت بزرگ نفتی جای تعجب است.
حضور شرکت های کم اثر در نمایشگاه نفت و گاز تهران دردی از صنعت نفت ما جبران نمی کند و دادن آمارهای نادرست و آمارسازی کمکی به توسعه این صنعت نخواهد کرد. در حالی که تحریم ها، بزرگ ترین زخم را بر پیکر اقتصاد نفتی ما زده، اما متولیان دولت و مجلس این موضوع را دلیل اصلی توسعه نیافتن و مشکلات حوزه تولید نمی دانند و گامی نیز برای رفع آن بر نمی دارند. این درحالی است که کشورهای همسایه ما در این زمینه پیشتازند و با عقد قراردادهای متنوع با شرکت های بزرگ نفتی جهان، به سرعت در حال توسعه هستند.
آنچه در نمایشگاه امسال طبق روال سال های قبل وجود دارد عقد تفاهم نامه های مختلف با شرکت های داخلی و عموما شرکت های دانش بنیان است، اما اگر بخواهیم آماری از خروجی این تفاهم نامه ها و اتفاقات مثبت ناشی از آن ارائه کنیم کمتر به دستاوردی می رسیم. موضوعی که خیلی هم برروی آن تبلیغ می شود اما کمتر گزارشی از اتفاقات مثبت آن به گوش می رسد.
به نظر می رسد نیاز است تا برای برگزاری نمایشگاه سال آینده از همین امروز برنامه ریزی کرد و با تعامل با شرکت های بزرگ نفتی جهان زمینه را لااقل برای مراودات علمی و انتقال دانش فراهم کرد، زیرا همانطور که همه متخصصان حوزه نفت و گاز می دانند توسعه این صنعت بدون مشارکت و سرمایه گذاری خارجی تقریبا غیرممکن است.
شیدا آریایی پور/حقوقدان ، پژوهشگر
انتهای پیام/.