در سند جامع لجستیک کشور، چابهار به عنوان یک نقطه حساس تعریف و عنوان شهر لجستیکی بر آن اطلاق شده است. اما تبدیل شدن به شهر لجستیکی مستلزم زیرساخت‌های توسعه یافته است.

به گزارش اختصاصی نفت آرا، عبدالرحیم کُردی-مدیرعامل منطقه آزاد چابهار - پیش از آنکه پاندمی کرونا، فرودگاههای جهان را زمین‌گیر کند، فرودگاه سنگاپور در هفته 6هزار و 800 تبادل پرواز با 330فرودگاه جهان داشت. 6هزار و 800پرواز که 70درصد ظرفیت آنها به حمل‌ کالا اختصاص داشت؛ به این ظرفیت عظیم پروازی، انبوه زیرساخت‌ها زنجیره تامین و نگهداری کالاها چون میلیون‌ها متر مربع انبار و طیف بی‌مانندی از خدمات رفاهی به مسافر عادی و تجاری و البته هواپیماها را هم اضافه کنید تا بدانید چرا کشور کوچک سنگاپور، غول لجستیک جهان است.

اینکه سنگاپور با کمتر از 6میلیون نفر جمعیت و با تنها 720 کیلومتر مربع مساحت، غول لجستیکی جهان می‌شود، به پشتوانه فرودگاه یا شفاف‌تر بگوییم شهر فرودگاهی‌ای حاصل شده که لقب بزرگترین فرودگاه را یدک می‌کشد. هدف بزرگی که چابهار نیز با راه‌اندازی شهر فرودگاهی به دنبال تحقق آن است.

امارات چگونه هاب لجستیکی شد؟

برخی از کشورهای پیشرو در حوزه لجستیک با دارا بودن نسبتی بسیار کمتر از مزیت‌های لجستیکی ایران، خود را به‌عنوان کشوری ممتاز در حوزه لجستیک مطرح کرده و در برخی موارد حتی درآمدی بیشتر از درآمد نفتی ایران دارند. امارات بازرترین این نمونه‌هاست.

امارات در حال حاضر به‌عنوان یک هاب تجاری و لجستیکی برجسته در سطح منطقه و جهان شناخته می‌شود. ایجاد تنها شهر لجستیکی در دنیا در امارات (شهر لجستیکی دوبی)، ساخت بزرگترین بندر ساخت دست بشر (بندر جبل‌علی)، ساخت یکی از بزرگترین فرودگاه‌های دنیا (فرودگاه آل‌مکتوم‎) و بسیاری از نمونه‌های موفق سبب شده تا کشور امارات که به‌لحاظ موهبت‌های خدادادی و طبیعی کمترین مزیت‌های لجستیکی را در خود داشته است، طی دهه‌های اخیر رشد چشمگیری در ایجاد و بهره‌برداری از زیرساخت‌های لجستیکی داشته باشد. کشور امارات در حالی به‌عنوان هاب لجستیکی در منطقه و دنیا مطرح است که برخلاف ایران در حوزه حمل‌ونقل زمینی (جادهای و ریلی) هیچ مزیتی ندارد.

لجستیک، خدمات فراتر از تولید

بانک جهانی، لجستیک را دامنه‌ای از فعالیت‌های ضروری تجاری همچون حمل‌ونقل، انبارداری، یکپارچه‌سازی بارهای تجاری، ترخیص کالا از گمرکات مرزی تا سیستم‌های توزیع و پرداخت درون کشوری را تعریف می‌کند که توسط نهادهای دولتی و بخش خصوصی صورت می‌پذیرد. لجستیک در جهان امروز چنان اهمیتی یافته که توجیه اقتصادی و گردش مالی آن بسیار گسترده‌تر از ابرکارخانه‌ها و یا حتی فروش نفت و گاز است. لجستیک همان صنعتی است که سنگاپور به عنوان یکی از کوچکترین کشورهای جهان را تبدیل به قدرتی اقتصادی کرده که به اژدهای زرد و یا حتی قدرت‌های اقتصادی اروپا پهلو می‌زند.

تکمیل پازل لجستیکی چابهار با شهر فرودگاهی

سند جامع لجستیک کشور، چابهار را به عنوان یک نقطه حساس تعریف و عنوان شهر لجستیکی بر آن اطلاق کرده است. اما تبدیل شدن به شهر لجستیکی تنها یک عنوان نبوده و مستلزم زیرساخت‌هایی توسعه یافته است.

چابهار امروز در نقطه‌ی ایستاده که سنگاپور 40 سال قبل ایستاده بود. سنگاپور سال 1981 پروژه ساخت و توسعه باند 4کیلومتری و ترمینال شماره یک فرودگاه چانگی را کلید زد و روز به روز به ظرفیت‌های آن افزود تا با گذشت 4دهه یکی از سه هاب بزرگ لجستیکی جهان باشد.

چابهار نیز چون سنگاپور دسترسی به آبهای آزاد اقیانوسی داشته و حتی موقعیت بسیار مطلوب‌تری در نقشه تجارت جهانی دارد، ظرفیت‌های بندری و بارانداز تجاری را داراست و در نهایت امتیازات منطقه آزاد، شرایط فعالیت اقتصادی را در چابهار سهل کرده است.

در برهه کنونی تنها نیاز چابهار برای تحقق هاب لجستیکی و ترسیم آینده‌ای شبیه سنگاپور، شهر فرودگاهی است. چنانکه محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی، در خصوص تاثیر احداث فرودگاه بین‌المللی چابهار بر توسعه بندر چابهار، می‌گوید: با توجه به تعریف شکل گیری شهر لجستیک در چابهار؛ احداث فرودگاه موجب تکمیل پازل حمل و نقل ترکیبی اعم از دریایی، ریل، جاده و فرودگاه می شود و اینگونه شهر لجستیک به معنای واقعی ایجاد خواهد شد.

لجستیک در برنامه‌های توسعه ای

عنوان و مفهوم لجستیک صراحتا در برنامه‌های پنج‌ُساله توسعه کشور از برنامه اول تا ششم مورد تاکید و توجه قرار گرفته، اما با توجه به گستردگی و نقشی که این صنعت می‌تواند در اقتصاد ایران داشته باشد، نگاه شایسته‌ای به آن نشده؛ لیک در برهه کنونی برای نخستین بار در 3دهه گذشته، کشور در آستانه نزدیک شدن به یک هاب لجستیکی به معنای واقعی است در گوشه جنوب شرقی ایران؛ در سواحل مکران؛ در چابهار. اما نگاه برنامه‌های توسعه کشور به لجستیک چه بوده و چرا باید تبدیل شدن چابهار به یک هاب لجستیکی به عنوان یک خواسته ملی دنبال شده و مسیر تحقق آن هموار شود.
 

برنامه	رویکرد برنامه به لجستیک
اول	ـ توجه به موقعیت جغرافیایی کشور در زمینه حمل‌ونقل بار ـ توجه به گسترش حملونقل ریلی
دوم	ـ حمایت از ایجاد تسهیلات لجستیکی در پایانه‌های صادراتی ـ پشتیبانی از ایجاد امکانات و تسهیلات لجستیکی مورد نیاز محصولات کشاورزی
سوم	ـ ایجاد شرکت‌های حمل‌ونقل بین‌المللی ـ ارتقای نقش بخش غیردولتی در توسعه بخش حمل‌ونقل
چهارم	ـ توجه به تدوین برنامه توسعه حمل‌ونقل ـ تعیین اهداف کلان برای صور چهارگانه حمل‌ونقل
پنجم	ـ توجه به ایجاد بانک جامع حمل‌ونقل ـ توجه به تصویب طرح جامع حمل‌ونقل کشور ـ ایجاد زیرساخت‌های لجستیکی و حمل‌ونقل چندوجهی
ششم	ـ تعیین اهداف کلان برای صور چهارگانه حمل‌ونقل ـ ایجاد زیرساختهای لجستیکی و حملونقل چندوجهی

جایگاه نامطلوب ایران در جدول جهانی لجستیک
شاخص عملکرد لجستیک LPI  یک شاخص بین‌المللی است که از سوی بانک جهانی تعریف شده و برای تعیین وضعیت عملکرد لجستیکی کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این شاخص تمایز کشورها را از لحاظ عملکرد لجستیک نشان می‌دهد و به شناخت فرصت‌ها و تهدیدهای فرآیند لجستیکی کشور و بررسی وضعیت زنجیره تأمین آن کمک می‌کند.
این شاخص با فاکتورهایی چون کارآیی فرآیندهای ترخیص کالا، کیفیت زیرساخت‌های لجستیکی مانند مبادی فرودگاه، بندر، راه‌آهن و جاده‌ها، سهولت در ارسال محموله‌های بین‌المللی، زیرساخت‌های انبارداری و صادرات مجدد و شایستگی و کیفیت خدمات لجستیک سنجیده می‌شود.
شاخص عملکرد لجستیک در سال 2018 حاکی از آن است که ایران جایگاه مطلوبی نداشته و تقریبا تمام همسایگان و کشورهای منطقه از موقعیت بهتری نسبت به ایران برخوردارند. در این جدول آلمان و سنگاپور بهترین رتبه‌ها را در اختیار داشته و بالاترین کیفیت خدمات لجستیک را ارائه می‌دهند. در منطقه و در میان همسایگان ایران نیز کشورهای امارات، قطر، ترکیه و بحرین بالاترین شاخص عملکرد لجستیک را دارند و ایران در بعد از کشورهایی چون اردن، پاکستان و قزاقستان در رتبه 96‌ام جدول شاخص عملکرد لجستیک جهانی ایستاده است.
بهبود شاخص عملکرد لجستیک ایران با شهر فرودگاهی چابهار
سنگاپور به پشتوانه شهر فرودگاهی چانگی در میان سه هاب لجستیکی بزرگ جهان قرار دارد و در رقابت با آلمان برای کسب سهم بیشتر از بازار لجستیک جهان است. امارات و قطر و ترکیه نیز در کنار دیگر زیرساخت‌ها، با شهرهای فرودگاهی‌شان مانند فرودگاه بین‌المللی دبی، دوحه و یا استانبول در بازار جهانی لجستیک برای خود ارزآوری می‌کنند. همان مزیتی که چابهار در آستانه دستیابی به آن است.
آنچه مزیت‌های چابهار به عنوان یک کریدور مهم تجاری را عیان می‌کند، تکمیل زنجیره ارزش لجستیک است. سازمان منطقه آزاد چابهار به همین رو کنسرسیوم لجستیک را راه‌اندازی کرده به دنبال تکمیل زنجیره بزرگ ارزش لجستیک است. تکمیل این زنجیره نه تنها منافع اقتصادی و ارزش افزوده بسیاری را متوجه چابهار و کشور می‌کند، که منافع کشورهایی چون هند و روسیه را به طور مستقیم درگیر کرده و تحریم‌ها را کم‌اثر می‌کند. شهر فرودگاهی در برهه کنونی، به عنوان مهمترین حلقه مفقوده این زنجیره ارزش از سوی سازمان منطقه آزاد چابهار در حال ساخت است.
گنج پنهان، آشکار می‌شود
به هر حال با تمام امکانات و فرصت‌های موجود ایران جهت تبدیل به یک هاب لجستیکی، از این مواهب خدادادی و سابقه دیرین در امر لجستیک و بازرگانی به نحو مناسب بهره‌برداری نشده است. ایران به‌لحاظ موقعیت ژئوپلیتیکی موقعیت منحصر به فرد در منطقه (و حتی جهان) دارد و بهطور بالقوه یک کشور تجاری ـ لجستیکی محسوب می‌شود، ولی به‌لحاظ عملکرد لجستیک وضعیت مناسبی ندارد. لیک امروز چابهار بیش از هر زمان دیگری در آستانه شکوفایی لجستیکی است که می‌تواند بهره‌های ارزشمندی برای صنعت لجستیک و اقتصاد کشور داشته باشد. تردیدی نیست که زنجیره‌ لجستیک ایران با بهره‌ّبرداری از شهر فرودگاهی چابهار شکوفا شده و در آینده می‌تواند «گنج پنهان» سواحل مکران را آشکار کند.